๏ รู้สิ่งไรไม่สู้ รู้วิชา
รู้อบรมจริยา ค่าล้น
รู้ซื่อสัตย์มัธยัสถ์พา ผาสุก ทุกคน
อุปสรรคจักรอดพ้น หมื่นล้านพาลภัย ๚ะ
๏ รู้อะไรไม่สู้รู้ จักเลีย
แผลบๆแอบคลอเคลีย หว่างก้น
ยุแยงแต่งความเสีย ตลบ ตะแลง
ถูกผิดบ่คิดค้น ประจบเจ้าเอาใจ ๚ะ
๏ อายครูเลยบ่ฮู้ วิชา
อายยอดชู้ภรรยา อดอ้า
อายฝรั่งสังขยา ภาษาบ่ ดีแฮ
อายแม่ค้งแม่ค้า อดแอ้มกินเอย ๚ะ
ศรีเปียก
ในการแต่งโคลงท่านจะพยายามหลีกเลี่ยงการใช้คำที่ซ้ำกัน
ปล. บทนี้เอวังได้ก็โอ... 555
ใบก็เหม็นคาวปลา คละคลุ้ง
คือคนหมู่ไปหา คบเพื่อน พาลนา
ได้แต่ร้ายร้ายฟุ้ง เฟื่องให้เสียพงศ์ ๚ะ
๏ ใบพ้อพันห่อหุ้ม กฤษณา
หอมระรวยรสพา เพริศด้วย
คือคนเสพเสน่หา นักปราชญ์
ความสุขซาบฤๅม้วย ดุจไม้กลิ่นหอม ๚ะ
โคลงโลกนิติ
รูปแบบการแต่งเรื่องโคลงโลกนิติ
โคลงสี่สุภาพ
๏ ศาลาคราพักร้อน จรมา
พิงพักมิรักษา จักเหี้ย
สำนึกบ่มีนา อีพ่อ อีแม่
เห็นแก่ตัวต่ำเตี้ย ชั่วช้าสามานย์ ๚ะ
พิงพักมิรักษา จักเหี้ย
สำนึกบ่มีนา อีพ่อ อีแม่
เห็นแก่ตัวต่ำเตี้ย ชั่วช้าสามานย์ ๚ะ
๏ หากลูกหลานหมั่นรู้ รักษา
สมบัติชาติพัฒนา จักก้าว
มิตกต่ำนำพา ผาสุก ทุกคน
จนทั่วแดนแคว้นด้าว ยากไร้ไม่มี ๚ะ
สมบัติชาติพัฒนา จักก้าว
มิตกต่ำนำพา ผาสุก ทุกคน
จนทั่วแดนแคว้นด้าว ยากไร้ไม่มี ๚ะ
#ศรีเปียก... สร้างสำนึกดีต่อสาธารณะสมบัติ
ปล. แผ่นป้ายโฆษณาต่างๆตามศาลา...เห็นจนชินตา 👀
รักเร่... เลห์รัก จุ๊บๆ 
๏ ยามรักเลยหมดห้วง หัวใจ
โกรธเกลียดเป็นฟืนไฟ คั่งแค้น
เพลิงนรกหมกใน หัวอก แม่นา
ผีห่าพาวิ่งแจ้น จับเจ้าไปกิน ๚ะ
๏ ลืมถวิลดอกฟ้า ธิดามาด
สิงสู่พยาบาท อนาถแท้
น้ำใจไม่สะอาด ดุจดั่ง เดิมแล
ฤๅแค่ลวงหลอกแล้ โลกให้ชิงชัง แม่เอย ๚ะ
ศรีเปียก
๏ ยามรักเลยหมดห้วง หัวใจ
โกรธเกลียดเป็นฟืนไฟ คั่งแค้น
เพลิงนรกหมกใน หัวอก แม่นา
ผีห่าพาวิ่งแจ้น จับเจ้าไปกิน ๚ะ
๏ ลืมถวิลดอกฟ้า ธิดามาด
สิงสู่พยาบาท อนาถแท้
น้ำใจไม่สะอาด ดุจดั่ง เดิมแล
ฤๅแค่ลวงหลอกแล้ โลกให้ชิงชัง แม่เอย ๚ะ
ศรีเปียก
ภาพแห่งความทรงจำ(แปะไว้)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น