ยามชะแลแก่ชรา
๏ ยามชะแลแก่แล้ว เหี่ยวหด
ตึงเต่งละเลงหมด แต่กี้
ตอนยังหนุ่มสาวสด บี้บด ย่ำยี
อันว่ามาบัดนี้ หย่อนคล้อยห้อยยาน ๚ะ
๏ สังขารบ่เที่ยงแท้ แน่นอน
ยามอ่อนสุดอ้อนวอน สั่งได้
ยามแข็งแกร่งเหมือนขอน ไม้หลัก ปักนาน
ยานหย่อนอย่ายอมให้ หมดไร้ความดี ๚ะ
ศรีเปียก
นารีมีรูป
๏ นารีมีรูปให้ ชวนมอง
ตึงหย่อนอยากจะลอง แนบเนื้อ
แม่นวลผ่องหากจอง สินสอด เท่าใด
ของใหญ่ได้อุ่นเอื้อ ชิดเชื้อนงครา ๚ะ
๏ ชำแหละมาผ่าเต้า เอาหมด
นูนโหนกหนอยังหด เหี่ยวแห้ง
จำแลงร่างรันทด สวยสด ลดลง
ปลงตกจนแจ่มแจ้ง อกโอ้โถกระเทย ๚ะ
ศรีเปียก
กะหรี่กะหร่อย
๏ ทรามเชยเอ๋ยผิดแก้ ก็ดี
เลยเถิดเตลิดตะลี เรียบร้อย
จะเสียศักดิ์บัดสี ริร่าน บานบุรี
กะหรี่พลอยด่างพร้อย แร่ดไร้สถาบัน ๚ะ
๏ เมามันส์เงินบ่ได้ จั๊กบาท
เจ็บใจไอ้อุบาทว์ หลอกจิ้ม
จนเอมอิ่มตูดขาด ขาถ่าง ช่างมัน
กะหร่อยงันหงอยสิ้น จากลิ้นชายลวง ๚ะ
ศรีเปียก
