บันทึกลับ คนชอบกลอน พี่นู๋ (รุ่งทิพย์ โภชนา)
การเริ่มต้น...ในการทำงาน ย่อมมีอุปสรรค เหนื่อยล้าเสมอ
เหมือนรู้ชะตากรรม แต่ สิ่งสำคัญ
คือการเดินหน้า ฝ่าฟันไป...ใยต้องกลัว
บางครั้ง...เหมือนฤดูน้ำหลาก
เหมือนสายฝน ผ่านแสงจันทร์ ริบหรี่
บางเวลา...เหมือนรุ้ง ทอประกาย สะท้อนความหวัง
ในความหนาวเหน็บนั้น
สักวันหนึ่ง...สักวันหนึ่ง
ลมหนาว...คงร้อนระอุ
บางครา...ป่าปูน ป่าคน กลืนกินสายลม
มีเพียง ความสงบ ที่เย็นชา
แต่...ทว่า...หลบซ่อน รอยยิ้ม... พิมพ์ใจ...
______________________________________
...ชีวิตของวันพรุ่งนี้
...คือวันที่มีความหมาย
...วันนี้คิดดี ทำดี ด้วยหัวใจ
...เชื่อว่า พรุ่งนี้สดใส ในความดี
____________________________________
เมื่อล้มต้องลุกให้ได้
ด้วยจิตด้วยใจพร้อมสู้
ก็รู้คนอื่นเฝ้าดู
เหยียบย่ำซ้ำอยู่ดูแคลน
- จะกลัวอะไรกับชีวิต
ลิขิตตนเองด้วยสองแขน
สองมือสองขากล้าแกร่ง
เข้มแข็งท่องไว้ให้อดทน
มุ่งมั่นความดีที่ทำ
ช่างใครใคร่ซ้ำไม่สน
ไม่หวั่นแยแสคำคน
ใจเรากุศล...เป็นพอ
- เมื่อมีวันนี้มาถึง
วันซึ่งไม่เคยร้องขอ
สองมือ...สองขา...กล้าพอ
เราขอภูมิใจ...ในตัวเอง
______________________________________
บนเส้นทาง ขวาง ขวากหนาม
ต้อง พยายาม เดินต่อไป
เจ็บปวด รวดร้าว เพียงใด
ก้าวต่อไป ต้อง กัดฟัน
บาดแผล ที่ ย่ำเท้า
ซ้ำๆ ก้าว นานๆวัน
เจ็บลึก อย่า หวาดหวั่น
ต้องมี สักวัน เป็นของเรา
☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆
...สิ่งใดทำดีได้มีสุข พึงทำ
สิ่งใดทำใครทุกข์ เคราะห์กรรม ละเว้น
มนุษย์เกิดมาต่างใช้ เจ้ากรรม นายเวร
ทุกข์สุขที่พบเห็นล้วนเป็น...
กฎแห่งกรรม
______________________________________
กายล้มจิตสลาย เปรียบต้นไม้ ดั่งจิตคน
ฝังรากในกายตน ร่างของคน เปรียบดั่งดิน
จิตอ่อนโอนเอนกาย โดนลมไหว เป็นอาจิณ
สุดท้ายโค่นลงดิน กายย่อมสิ้น...สร้างวิญญาณ
______________________________
สร้างความแกร่ง ในอารมณ์...และดวงจิต
ล้างจริตเปราะบาง...ให้จางหาย
อย่าให้เหมือน การสร้าง... ปราสาททราย
พังทลาย... พริบตา... คราคลื่นลม...
______________________________________
ชีวิตที่ซับซ้อน เหมือนปมซ่อน อยู่ปลายใจ
ซ่อนลึกสะสมไว้ สนิมใน ใจผุพัง
จะแกะหรือจะตัด ต้องรู้หัด ใจยับยั้ง
ผิดพลาดมีแต่พัง ถ้าหากยัง เอาแต่ใจ
ชีวิตมีบาดแผล ไม่เหลียวแล ไม่รักษา
ไม่สนใจจะเยียวยา ปล่อยเวลา จะสายไป
เริ่มจาก...คลายปมก่อน ค่อยๆย้อน แกะปมไป
หากแต่หาอย่างไร เพราะปมใจ ลึกคณา
ถ้าคิดที่จะตัด อย่าผูกมัด ด้วยปมหนา
ปมรัดทรมา ช้ำเกินกว่า จะหายใจ
ตัดปมที่มีพิษ ตัดด้วยจิต อย่าอ่อนไหว
จะเสีย...ดายไปใย... ถ้าปมใจ... ใช้รัดเรา...
______________________________________
สิ่งใด ที่ไขว่คว้า...
ให้ได้มา แสนยากเข็ญ
เก็บรัก ไว้ไม่เป็น
กว่าจะเห็นคุณค่า...แต่ทว่า...คนอื่นครอง
☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆
เคยคิดก้าวผิด ติดหล่ม คิดว่าตัวเองจม ขมขื่น
บางครั้งแทบล้ม ทั้งยืน หลับตื่นทุกข์ใจ เท่ากัน
ก้าวพ้นความคิดนี้ ให้ได้ คิดมากต่อไปก็...เท่านั้น
มีใครไหนได้ ช่วยฉัน เราทั้งนั้น ตกหนัก...ลำบากใจ
คิดจะหยุดอยากพัก หยุดนิ่ง วางทุกสิ่งหนีใจ หนีไปไหน?
ตัวเรามิใช่หรือ ลังเลใจ ไม่เป็นไร เช้าวันใหม่ ค่อยว่ากัน
ก้าวจนพ้นทาง ความคิด ไม่ยึดติดผิดหวังวันผ่าน
ฝ่าฟันขมขื่ม มานาน เก็บวันวานรำลึก นึกภูมิใจ...♡♡
น้ำใจ...ใสเพียงหยด ที่รินรด....ในดวงจิต
น้ำใจ...วันละนิด ชุบชีวิต...ชื่นฉ่ำใจ
ลำธารที่เหือดแห้ง ดินระแหงไม่สดใส
ไม่เหมือนกับธารใจ เติมเต็มให้ฉ่ำในทรวง
ใครได้ดื่มด่ำใจ ดั่งน้ำใสในแดนสรวง
ชื่นใจกว่าใดปวง ให้ด้วยดวง "หฤทัย"
Other Joining when you start to smile...
"รับอรุณบานฉ่ำด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ"
______________________________________
.....มือ ที่ยื่นจับ
ประทับ ตรงดวงจิต
เหนื่อยล้า ขอให้คิด
พี่คือมิตร กำลังใจ
★★ สวัสดีย่ำค่ำค่ะ คุณวานิช ดวงจันทร์โคตร
มีความสุขกับการพักผ่อน หลังภาระกิจการงานนะคะ ฝันดีค่ะ ★★
ตอบกลับกระทู้กลอน
♡*•.¸☼¸.•*💖*•.¸☼¸.•**•♡♡*•.¸☼¸.•*💖*•.¸☼¸.•**•♡
สวัสดียามเย้นเย็น ครับ
คุณ♥ เอก แพง
และเพื่อนๆที่รัก♥และเคารพทุกๆท่าน
ขอขอบคุณ พี่♥ รุ่งทิพย์ โภชนา
ที่มอบบทกลอนอันไพเราะ ก่อนนอน ฝันหวานจ้า
กาพย์ยานี๑๑
น้ำมือที่ยื่นหยิบ กระชับมิตรยื่นน้ำใจ
น้ำคำที่มอบให้ สูงคุณค่ากว่าน้ำเงิน
น้ำใสและใจจริง มีค่ายิ่งสิ่งเจริญ
น้ำพักน้ำแรงเดิน สำเร็จได้้ดังตั้งใจ♡
(7 มีนาคม 2015)
______________________________________
...มุ่งมั่นหมายชนะ ต้อง ลดละทิฐิ ได้
...อย่ามุ่ง เอาแต่ใจ รับให้ได้ ทุกเหตุการณ์
...ค่อยรับ...ปรับอารมณ์ พร้อมต้องข่ม จิตประสาน
...เสียสละ...บางเหตุการณ์ ถอยเพื่อผ่านก้าวต่อไป
...ชีวิต...อีกยาวนาน ตั้งหลักมั่น อย่าหวั่นไหว
...เสาหลัก...ปักกลางใจ หนักแน่นไว้ ใคร่ตรึกตรอง
...มุ่งมั่น ต้องชนะ แรงกายจะ แพ้สมอง
...ใจแคบ โคลนถมคลอง ใจ....เราต้อง ดั่ง...ทะเล
______________________________________
เป็นผู้ใหญ่ ไม่ใช่ ได้เกิดก่อน
ไม่เคยสอน คอยชี้ ดีแต่...สั่ง
เอาแต่ใจ ใช้อำนาจ ตวาดดัง
ก็อย่าหวัง จะได้ใจ ผู้ใต้บัญชา
______________________________________
ชีวิตเรา ทำวันนี้ ดีที่สุด
เราจะพบ จุดหมาย ปลายฟากฝั่ง
อุปสรรคมีบ้าง ระหว่างทาง...ต้องฝ่าฟัน
ตั้งสติให้มุ่งมั่น สิ่งสำคัญ...นั่นคือใจ
______________________________________
ทุกวันสะสม สังคมชีวิต
เรียนรู้ถูกผิด ทุกข์สุข...มหันต์
บทเรียนสั่งสอน... ให้รู้เท่าทัน
เกมกลคนนั้น ร้อยพัน...มายา
______________________________________
ชีวิตเป็นของเรา อย่าให้เขา ใครกำหนด
ไม่ขอเดินตามบท ที่เขาจด คอยเกณฑ์กะ
ชีวิตมีหักเห หากทุ่มเท จะชนะ
อนาคตอิสระ เพราะเราจะ กำหนดเอง
______________________________________
- แม้เราเจ็บ เราจะเก็บ อุทาหรณ์
ตั้งสติ ไม่หวนย้อน เริ่มวันใหม่
แม้หนาวเหน็บ บาดเจ็บ ไม่โทษใคร
หล่อหลอมใจ ให้เข้มแข็ง แกร่งกว่าเดิม
Life is writing diary
ขีดเส้นใต้ชีวิตด้วยบทเรียน
_____________________________________
อย่าจมกับอดีต...ที่ผิดพลาด
อย่าขลาด...ขยาดเริ่ม...ชีวิตใหม่
อย่าท้อแท้...สิ้นหวัง...กำลังใจ
โอกาส...มีมากมาย...หากเปิดใจ...ให้ตัวเอง
______________________________________
กับการก้าว แกร่งเกิดกล้า
ใจต้องกล้า ก่อนจะก้าว
เจ็บปวดร้าว ทุกเรื่องราว
ไม่ท้อเรา เอาหัวใจ เป็นเดิมพัน
______________________________________
อยากโบยบิน...ผินขึ้นสูง...สู่โลกกว้าง
อยากเดินทาง...เรียนรู้...ดูโลกใหม่
อยากค้นหา...ชีวิตจริง...ของใครๆ
อยากปรับใช้...ปรุงใจ...ให้ตัวเอง
______________________________________
- คิดหวังฝัน ดังกึกก้อง
มิร่ำร้อง เพ้อเรียกหา
ให้ใครฟัง เสียงพร่ำ พรรณา
เก็บฝันไว้ ไขว่คว้า แต่ทว่า...ในใจตน
______________________________________
- แม้มิได้ ดั่งใจ ในทุกอย่าง
อาจมีบ้าง สมใจ ในทุกสิ่ง
อดทนเพียร เรียนรู้ ชีวิตจริง
อย่าท้อแท้ และอย่าทิ้ง สิ่งตั้งใจ
ตอบกระทู้ พี่นู๋ ด้วย กลอน ๙ จ้า!!
แม้นสิ่งหวัง อยู่แสนไกล สุดปลายฟ้า
อย่าได้สิ้น ซึ่งศรัทธา เพียงกล้าฝัน
อุปสรรค จักมากน้อย ค่อยฝ่าฟัน
ขอให้ใจ ของเรานั้น มั่นคงพอ คริคริ!!!
(กวีบ้านนอก)
______________________________________
- จงจำ จงย้ำ จำที่เจ็บ
ใจจงเก็บ เจ็บจำ อุทาหรณ์
เก็บความรู้ ตำรา อย่าบั่นทอน
เก็บเจ็บสอน สั่งใจ...ในบทเรียน
☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆
* จำในสิ่งที่เจ็บ แต่อย่าเจ็บในสิ่งที่จำ
